Klaar met school

Dit bericht schrijf ik vanuit Redmond. Dit is een plaatsje naast Seattle. Daan en ik konden hier met Sil en Mike blijven slapen bij Sean, een jongen van Withworth. Maar ik zal jullie eerst vertellen over mijn laatste twee weken op Whitworth.

De laatste twee weken zijn heel erg snel gegaan. Vooral de laatste week was heel chaotisch. De laatste week hadden we tentamens en moesten we tegelijk van iedereen afscheid nemen. Ze geven je nauwelijks tijd om je tas in te pakken en afscheid te nemen, want de laatste examendag is op vrijdag, en zaterdag moet je om 10:00 's ochtends de campus af zijn. Wij mochten eigenlijk wel iets langer blijven, maar dat is heel saai want iedereen is dan alweer weg.

We hadden twee maanden geleden al geregeld dat we met iemand konden meerijden naar Seattle maar die kwam er afgelopen maandag achter dat hij helemaal niet naar huis ging, omdat hij op school moest blijven. Daan en ik moesten dus, buiten de examens om, nog een rit naar Seattle regelen. Er gingen veel mensen die richting op maar het probleem was dat elke auto vol zat met spullen die ze van Whitworth moesten meenemen. Uiteindelijk hebben we de bus genomen. Eigenlijk ook wel leuk, want we zijn niet over de snelweg, maar door het binnenland gegaan. Dus we hebben nog wat extra siteseeing gedaan.

De examens zijn naar mijn gevoel wel goed gegaan. Het is een heel raar gevoel dat Whitworth nu klaar is, en ik besef het eigenlijk ook nog niet helemaal. Ik heb nu het gevoel dat we een weekendje Seattle zitten en daarna weer terug gaan naar Spokane. Maar nee, wij gaan vanacht naar San Diego. Om 6 uur 's ochtends vliegen we en komen daar rond een uur of 11 aan. Daar zitten we de komende 2.5 week. Ik kijk er heel erg naar uit. Wat ook wel heel leuk is, is dat we daar twee jongens van Whitworth ontmoeten en als we naar LA gaan bellen we Lulu, een internationale studenten begeleider, en gaan we met haar uit eten. Ik schrijf jullie natuurlijk ook weer als ik in San Diego zit. Ik zal jullie nog even wat meer vertellen over nu...

De laatste twee weken zijn we ook wat meer omgegaan met twee duitsers op Whitworth. Zij blijven daar de vier jaar die je op school moet zitten en hebben er nu twee gehad. Ze zitten in het basketbalteam, en zijn gigantisch. Ik denk wel twee meter en een beetje. Vooral Sil en ik hebben een klein gevechtje uitgelokt. Het ging om waterballonnen en na een paar dagen stond het 3-0 voor ons. Toen kregen ze een beetje genoeg van de vernedering en hebben ons goed terug gepakt. We waren met alle internationale studenten naar een park in Spokane gegaan (heel mooi park maar weet niet meer hoe het heet) en daar kwamen ze uit het niets met grote flessen water aan. Heel oneerlijk, want als zij één stappen zetten moeten wij er drie zetten. Maar gelukkig was het mooi weer.

De laatste week op Whitworth voelde vooral heel erg raar. Aan de ene kant voelde het alsof je er al jaren zit, aan de andere kant of je net bent aangekomen. Het is wel heel erg leuk dat we nog een aantal mensen gaan tegenkomen in California. Amerikanen nemen ook heel raar afscheid, ze doen net alsof je ze na het weekend weer ziet. Maar ja, maakt het ook weer wat minder emotioneel. Ik was ook eigenlijk niet zo emotioneel, maar dat komt omdat ik nog niet helemaal besef dat dit deel helemaal is afgelopen.

Wat wel wat emotioneler was, was de afscheidsavond bij shelly vorige week vrijdag. Ze hadden met alle huisgenootjes een DVD voor ons gemaakt, en in het filmpje hadden ze allemaal foto's van alle momenten samen gedaan en allemaal zeiden ze wat over de internationale studenten die weggingen. Heel erg lief. We hebben ook allemaal zo'n DVD gekregen.

Ik zit nu op het internet bij Sean thuis via een kabel en Mike zit te wachten tot hij kan, dus ik moet een beetje gaan afsluiten. Gisteravond zijn we met z'n 5en naar een berg gereden en de berg opgegaan met de auto. Het enige was dat de berg geen geasfalteerde weg had. Het was een natuurlijk pad, maar wordt gebruikt door jeeps om naar boven te komen. Boven aan de berg hebben we zonsondergang gekeken en een kampvuurtje gemaakt. We hadden hotdogs en marshmallows meegenomen. Die hebben we aan een boomtak geprikt en boven het vuur gehouden. Daarna hebben we nog even naar de sterren gekeken en zijn we terug gegaan. Het was echt weer een typisch amerikaanse avond. Heel erg leuk. Seattle bevalt me heel goed. Het is een hele mooie stad. We zijn vanmiddag in de spaceneedle geweest. Heel mooi uitzicht. Daarna nog even naar de markt. Het was superleuk. Ben heel blij dat Daan en ik hier uiteindelijk nog heen zijn gegaan en bij Sean konden slapen. Heel leuk om bij een amerikaans gezin te blijven.

Nu moet ik toch echt gaan. Ik stuur mijn volgende bericht uit San Diego. Hele dikke kus!!