Eerste 2 weken Bolivia

Lieve allemaal,

Woow, wat vliegt de tijd.. Alweer bijna 2 weken geleden dat ik ben vertrokken uit Nederland en wat hebben An en ik veel gezien! Toen ik aankwam in La Paz stond ze bij het vliegveld al op me te wachten. Dit werd toch wat emotioneler dan ik had verwacht, maar ik zal jullie niet vervelen met ons gejank;) Er stond een taxi te wachten om ons naar het hostel te brengen waar An al een nachtje had geslapen. Lekker makkelijk! Zo gaat het eigenlijk de hele reis. An is erg op haar plek, weet waar we heen kunnen en vindt heel makkelijk haar weg. Heerlijk om mee te reizen dus!

De eerste dag hebben we gelijk een city-tour door La Paz gedaan. Deze is gratis en je kunt gewoon aansluiten. Erg leuk! Achteraf kun je dan een fooi geven aan de gidsen. Wij hadden twee hele leuke gidsen. Een Amerikaanse die al 20 jaar in de stad woonde en een Boliviaanse die nog meer over de stad wist te vertellen. We hoorden verhalen over de gevangenis in de stad, verschillende tradities, de traditionele kleding, de verschillende markten, etc. De tour duurde ongeveer 4 uur.. Veel informatie dus, maar heel erg boeiend!

De dag erna hebben we gemountainbiked op Death road. Dit hebben we gedaan met ongeveer 12 andere en 2 gidsen. We hebben onderweg veel stops gemaakt waar we foto’s konden maken en de gidsen veel vertelden. De natuur waar we doorheen fietsten was ontzettend mooi. Het heet Death road omdat er vroeger veel mensen in de verschillende ravijnen zijn gevallen. Omdat het lastig was om de lijken op te halen werden deze aan de rand van de weg gelegd. Anderen zagen hierdoor gelijk waar het gevaarlijk was (GADVER).. Het was dus letterlijk een Death road. De organisatie waarmee wij zijn gegaan is erg gericht op veiligheid, zo gevaarlijk was het dus allemaal niet;) De gidsen waren zelfs onder de indruk van onze fietsskills (tsja, Nederland hè..)! Op de terugweg met het busje zijn we gestopt in een plaatsje waar we voor 35 Bolivianos (ongeveer €4) 2 liter Cuba Libre konden kopen. Iedereen was hier wel voor in, dus werd het een partybus. Eenmaal bij het hostel zijn we met een aantal nog even met de voetjes van de vloer gegaan. Kortom, een topdag!!

Zaterdagochten hebben we lekker door La Paz gelopen. Om 14:00 uur ging namelijk onze bus naar Copacabana. Vanaf hier gaan boten naar het eiland ‘Isla del Sol’, wat erg mooi scheen te zijn. De busreizen zelf zijn al een hele attractie. De uitzichten, de manier van rijden, etc. Eenmaal aangekomen in Copacabana zijn we lekker uit eten gegaan. Voor de rest was er niet heel veel te beleven in het plaatsje dus zijn we redelijk optijd gaan slapen. Mede doordat de boot de volgende ochtend al om 08:30 uur zou vertrekken. Die 8:30 uur werd uiteraard 9 uur. Ze nemen die vertrektijden allemaal niet zo nauw, maar je wilt toch graag op tijd zijn voor als ze een keer besluiten dit wel te doen.. Na ongeveer 2 uur op de boot kwamen we aan op het eiland. Je kon mee met een gids, maar An en ik zijn lekker ons eigen gang gegaan. Achteraf blij mee, want hierdoor hadden we de ruimte en tijd om mooie foto’s te maken. We zijn eerst naar het noorden gelopen en vervolgens naar het zuiden. In totaal zijn we ongeveer 4 uur onderweg geweest. Wat een prachtige natuur. Steeds als je denkt dat je niet meer onder de indruk kan zijn, doemt er weer een ander schitterend uitzicht op. Je blijft foto’s maken;) Nadat we weer van het eiland afkwamen wilden we direct terug naar La Paz. Het was inmiddels 18:00 uur. De bussen naar La Paz zouden om 18:30 gaan, maar deze schenen allemaal al vol te zitten. Gelukkig konden we nog een plekje krijgen in een local bus. Wat een ervaring. De buschauffeur stopte iets te lang (waarschijnlijk om iets op te halen) waardoor iedereen in koor begon te schreeuwen: “Ahora (nu)!”, “Vamos (Gaan!)”. Annelies en ik deden natuurlijk gezellig met ze mee;)

De volgende dag in La Paz moest An even langs migratie om een nieuwe stempel te halen. Dit gaat allemaal vrij makkelijk, als je maar een kopie van je paspoort bij je hebt (nee, je echte paspoort kunnen ze niks mee..). Gelukkig was migratie open, want er was een staking. Dit schijnt vrij vaak voor te komen in Bolivia. De manier waarop is erg grappig om te zien. Een stuk of 10 mensen dragen een spandoek, er wordt sporadisch wat geroepen en de rest zit allemaal een beetje te chillen op straat. Na migratie hadden we met een aantal mensen afgesproken om de Urban rush te gaan doen. Dit is abseilen van een gebouw van 50 meter met je gezicht naar beneden, awesome!! Eenmaal boven kreeg ik een beetje twijfels, maar besloot toch maar te gaan. Waarom niet.. Wat een kick!! Niet normaal, zo gaaf. De laatste 20 meter laten ze je een vrije val maken. Ik stond erna nog een kwartier te shaken, wat een adrenaline.. Die avond gezellig wat gedronken in de bar van het hostel.

La Paz is een stad in een dal. Een grote stad, heel groot! Sinds 4 maanden hebben ze nu cable carts die helemaal naar boven gaan. Dit hebben we dinsdag gedaan. Eenmaal boven hebben we genoten van het mooie uitzicht. We kwamen op een platform terecht waar 5 Bolivianen een clip aan het opnemen waren. Er stond een radio aan, 2 mannen deden alsof ze gitaar speelden, 2 vrouwen stonden te dansen en 1 man stond het te filmen. Ze keken er allemaal bij alsof ze wel wat beters te doen hadden, niet erg enthousiast. Voor ons des te leuker om te zien dus;)

Die avond hebben we de nachtbus naar Uyuni gepakt. Uyuni is het plaatsje vanuit waar ze de tours over de zoutvlaktes regelen. We hebben een tour gedaan van 3 dagen. Wat indrukwekkend! Niet te beschrijven. De eerste dag zijn we over de zoutvlaktes gereden en hebben hier natuurlijk leuke foto’s gemaakt. De auto ging onderweg stuk, maar er werd een nieuwe geregeld. Met de nieuwe auto (en gids) werden we naar ons eerste hotel gebracht. Bij het boeken leek het alsof we in een ‘luxe’ hotel zouden belanden. Niks was minder waar! Geen electriciteit, warm water en verwarming.. En het is daar koud! Gelukkig waren we met een gezellige groep en hebben we een leuke avond gehad. De volgende ochtend werden we om 07:30 weer opgehaald om langs de verschillende meren te gaan. Deze hadden verschillende kleuren. Een rode, een groene, een witte en (natuurlijk) een blauwe.. Tijdens de rit kijk je ook je ogen uit. Je rijdt door de woestijn, langs gigantische bergen, kleine zoutvlaktes en het ene kleurpalet nog mooier dan het andere! Ook hebben we veel flamingo’s gezien, wat zijn dat leuke vogels:) Hierna weer naar een hotel gebracht (met één klein kacheltje om het hele hostel te verwarmen), waar er voor ons werd gekookt en we redelijk vroeg zijn gaan slapen. De volgende ochtend moesten we namelijk om 5 uur ‘s ochtends opstaan met -21 graden!!!! Niet mijn tijd en zeker niet mijn temperatuur, maar het was het allemaal dubbel en dwars waard! We zijn langs natuurlijke (en één aangelegde) geisers gereden en warm water bronnen. In deze laatste konden we een duik nemen. Wat was dit lekker! Misschien nog wel lekkerder dan elk saunabezoekje dat ik in Nederland heb gehad.. (Beetje overdrijven mag, toch;)) Dit waren de laatste bezichtigingen. We werden teruggebracht naar Uyuni. Wat een indrukken, prachtig!

Teruggekomen in Uyuni zijn we direct doorgereden naar Potosi. Hier zouden we de zilvermijnen gaan bezoeken. Helaas bleken we net iets te laat te zijn waardoor de eerst volgende mogelijkheid pas dinsdag zou zijn (we zitten nu op zaterdag). We wilden hier liever niet op wachten, maar besloten toch nog één dagje te blijven voor het festival dat plaatsvond. Er was een parade door de hele stad met verschillende groepen uit verschillende landen in hun eigen traditionele kleding. Ontzettend leuk om te zien. Dit ging de hele dag en nacht door. ‘s Middags hadden we rustig langs de kant gekeken en ‘s avonds zijn we teruggegaan met nog meer mensen uit het hostel om langs de kant ook een drankje te doen. De dansers zelf drinken al vanaf ‘s middags. Wat ontzettend grappig is om te zien, omdat sommige ‘s avonds niet meer op hun benen kunnen staan. We hebben er zelfs wat voorbij zien komen die zwalkend en hangend aan hun vrienden weigerden om uit de parade te stappen. Ook werden we regelmatig meegetrokken om een stukje mee te doen. Heel erg leuk (het dansje was ook niet heel erg moeilijk, gelukkig;))!

Gisteren zijn we aangekomen in Sucre. Een hele leuke stad! An is hier al bekend omdat ze hier 2 weken Spaans heeft geleerd. Weer erg handig! We zitten in een leuk hostel en je hebt hier vooral erg lekkere eettentjes!
Wat hebben we al veel meegemaakt, hè?! En ik heb nog 2 weken:D Heerlijk om dit samen met Annelies te doen, wat een ervaring! Wat me voor de rest opvalt in Bolivia is dat de mensen heel erg vriendelijk zijn. Het is een heel droog land (veel stof), maar dat maakt de natuur niet minder.. Zoals ik eerder al schreef, prachtig!! Heel anders dan ik tot nu toe heb gezien. Ik ben benieuwd wat de komende weken nog gaan brengen. Ik hou jullie op de hoogte! Leuk dat jullie weer geïnteresseerd waren in mijn verhaal:)

Hele dikke kus en veel knuffels!!