Cuba met Annelies
Door: Miriam
Blijf op de hoogte en volg Miriam
05 December 2017 | Cuba, Havana
Lieve allemaal,
Dit land staat al een tijd boven aan m'n lijstje en 2,5 week geleden was het zo ver.. Na een klein stress-moment en uitstel van de reis ivm een sollicitatie (gelukkig met een positief resultaat, jeeeej!) was het 15 november eindelijk zover: Op naar Cuba!
Aangekomen in Cuba vielen ons al gelijk een aantal dingen op. Uiteraard de old-timers! We kwamen aan met donker, maar deze zijn echt niet te missen, je ziet ze overal. Ze worden voornamelijk gebruikt als taxi's (of collectivo's, maar daar vertel ik jullie later over). Iets anders wat opviel waren de korte rokjes bij de vrouwen van immigratie. En met kort, bedoel ik ook echt kort kort! Daarnaast hadden ze ook allemaal nagels in de meest bonte kleuren en dikke lagen make-up. Wel allemaal hele vriendelijke en behulpzame mensen! An had geregeld dat we bij de airport werden opgehaald om direct naar onze eerste Casa gebracht te worden. Dit was toch wel heel fijn na zo'n lange reis.
Donderdag (onze eerste dag)
An en ik waren al om 5uur 'sochtends wakker en om half 7 liepen we over de Malecon in Havana. Uiteraard was alles nog dicht. Wat wel heel erg leuk was, omdat het nog zo vroeg was, is dat je ziet wat er gebeurt voordat de toeristen opstaan. Jawel, het lokale leven. De vissers op de kade, de kinderen die in hun uniformpje staan te wachten tot de scholen opengaan (ook hier dragen de meisjes erg korte rokjes), straten die worden schoongeveegd, etc. An en ik hebben heerlijk door de straatjes geslenterd en om 9u vonden we het dan ook wel tijd voor een terras. Om 10u zaten wij lekker aan ons eerste wijntje. Proost, op de vakantie! Tegen die tijd kwam er ook wat leven in de brouwerij. Toen An en ik weer aan de wandel gingen raakten we in gesprek met een Cubaan. Hij vertelde veel over de stad en vertelde ons waar we goedkoop sigaren konden halen. Toen we weer ieder ons eigen weg gingen, en An en ik de verkeerde kant opliepen (omdat we nog helemaal geen behoefte hadden om sigaren te kopen), kwam hij achter ons aangerend om ons de goede richting op te leiden. Hier kwamen we niet echt onderuit en voordat we het wisten stonden we bij iemand binnen die ons sigaren wilde aansmeren. Ze hingen een verhaal op dat je het alleen vandaag voor de helft van de prijs kon kopen en dus 10 sigaren voor $160 kon krijgen. An en ik hebben geen verstand van sigaren, maar we hadden toch wel het idee dat dit niet helemaal klopte. We hebben dus vriendelijk bedankt en zijn weggelopen (we werden niet zo hartelijk uitgezwaaid dan als we werden ontvangen). Wij zijn naar een rooftop-bar gelopen om hier een lekker Mojitootje te nemen en gebruik te maken van het internet. In Cuba heb je niet overal internet. Je hebt op bepaalde locaties een wifi-hotspot en om hiermee te verbinden moet je een bepaald kaartje hebben wat je maar op specifieke locaties kan halen. Werken voor je internet dus! Vervolgens zijn we Fayaz gaan opzoeken, een collegaatje van An. Hij was nog bezig met zijn salsa-les, dus An en ik besloten onderzoek te doen of andere Mojito's net zo lekker waren als die eerste.. We zaten nog niet op het terras of de serveerster kwam er al met 2 aanlopen. We hadden ze nog niet eens besteld, wat een topland!
Vrijdag
Toen we een half uur onderweg waren naar de bank, realiseerden we ons dat we geen paspoort mee hadden en dus geen geld op konden nemen. Beetje dom, dan maar lekker ontbijten. Heel gezellig tentje. We hadden een beetje het gevoel dat we in Grease zaten. We zaten in zo'n soort jaren 50 diner, en overal om ons heen reden die old-timers en je ziet veel motoren met zijspan. Erg leuk sfeertje! Na het ontbijt hebben we onze backpacks opgehaald om vervolgens naar het busstation te gaan. Hier werden we aangesproken of we met een Collectivo naar Vinales wilden. Een collectivo is een taxi die wacht tot die vol zit en vervolgens naar de gewenste plek rijdt, in dit geval Vinales. We moesten dus nog wel wachten op 2 andere meisjes, die zouden 10 minuten later komen. Na een half uur waren deze er nog steeds niet en toen had hij het ineens over 4 andere die bij een andere terminal stonden te wachten. Wij daarheen, bleken zij er nog niet te zijn. We konden elkaar ook niet zo heel goed verstaan, omdat wij niet vloeiend Spaans spreken en zij geen Engels. We hebben wel erg gelachen omdat je er met handen en voeten vaak ook wel uitkomt. Omdat we zo lang moesten wachten had hij een sinaasappeltje voor ons gekocht, om ons zoet te houden. Toen de andere uiteindelijk verschenen zijn we eerst nog een half uur door Havana zelf gereden, om vervolgens te vertrekken. Het duurde allemaal iets langer dan gepland dus, maar we zijn er gekomen. De Cubanen zijn erg betrouwbaar en komen ook echt hun beloftes wel na, duurt alleen soms wat langer dan ze beweren.. Haha!
Vinales is een ontzettend schattig dorpje. Er is één hoofdstraat met ontzettend veel groen eromheen. Cuba is sowieso een erg groen land. De Casa waarbij we terecht kwamen heette Casa Gabriella. Dit was volgens ons niet de naam van die man, maar we hebben hem wel de hele tijd zo genoemd. Oepsie! We werden hartelijk ontvangen door het echtpaar wat daar woonden, met hun dochtertje. Hun ouders wonen boven hen. Je ziet het in Cuba ontzettend veel dat de ouders bij de kinderen wonen. We werden welkom geheten met een cocktail van banaan en papaya overgoten met honing en rum. Mmmmm, heerlijk! 's Avonds lekker een hapje Cubaans gegeten. Kip, bonen, 2 soorten rijst, fruit, salade, teveel om op te noemen. Het was lekker, maar we voelden ons wel een beetje opgejaagd. Ik had nog een halve kip en mn bestek lag open toen ze kwam vragen of ze het mee kon nemen. An die zat nog lekker te eten toen ze vroeg of ze de rest al van tafel kon halen. 'Euhm... Nee!'
Zaterdag
We werden wakker met een heerlijk zelfgemaakte ontbijtje van Gabriella. Deze bestond uit thee, koffie, papayasap, broodjes een omelet, zelfgemaakte cakejes en zelfgemaakte koekjes. Het leuke is dat je echt te eten krijgt wat er in het dorp te vinden is. Er is weinig import en dat merk je. Na het ontbijt werden An en ik opgewacht door Alfredo met de paarden. We zijn te paard naar Tabacco farm gegaan, waar we uitleg kregen over het hele proces. Ze verkopen 90% van de oogst aan de overheid (dit is verplicht). De farmers zijn hier blij mee omdat ze dan zekerheid hebben van hun inkomen. De rest wat er groeit (avocado's, guava, etc) mogen ze wel gewoon normaal verkopen. We mochten zelf ook een sigaar proeven. Leuk, maar niks voor ons om 10u 's ochtends. We werden allebei een beetje misselijk, haha! Daarna door naar de koffieplantage waar we wederom een uitgebreide uitleg kregen. De omgeving is prachtig! Zo ontzettend mooi! Langs de plantages, bergen en een klein meer. Je kijkt je ogen uit. Eenmaal terug bij de Casa zijn we op de fiets gestapt en nog naar een dicht-bijzijnde grot gefietst. Vervolgens door naar een uitzichtpunt. Voor zo'n uitzicht moet je uiteraard flink klimmen. Pffff, wat een bergen. Maar dubbel en dwars waard! En het voordeel van omhoog fietsen op de heenweg, is dat je terug lekker naar beneden kunt. Wiehoe!! Terug in het dorp weer heerlijk gegeten. Het is hier zo goedkoop. Voor een tientje per persoon krijg je eten dat je nooit opkrijgt. Er was ook nog een festivalletje. Gezellige salsamuziek en dansende mensen op straat. Wat wil je nog meer!
Zondag
Op naar Cienfuego! We hadden om 7uur de bus en de bus zou er 8 uur over doen. Onze host stond om 6:30u op om ons uit te zwaaien. Superlief! Zo zijn ze hier echt. Hij had ook een Casa voor ons geregeld in Cienfuego. Toen we met de bus aankwamen stonden er veel mensen te wachten om een Casa aan te bieden. Maar toen we vertelden dat we er al een hadden, waren ze ook zeker de beroerdste niet om ons de weg ernaartoe te wijzen. Mildrey stond al op ons te wachten. Zij woont daar samen met haar moeder Martha. Ontzettend lief, maar zo doof als een kwartel. 's Middags lekker het centrum ingelopen en richting El Punta gegaan. Onderweg zie je nog videotheeks en pay-phones. Erg grappig om te zien, dan is er de laatste jaren toch echt wel veel veranderd.. Een heerlijke wandeling langs het water. Bij El Punto hebben we de lekkerste Pina Collada gedronken die je maar kan bedenken. Wat een gevaarlijk drankje! Toen we weer terugkwamen bij het hostel zat Martha op ons te wachten om open te doen. Ze vertelde, of schreeuwde heel enthousiast, naar ons hoe ze de opdracht had gekregen om de voordeur in de gaten te houden. Omdat we niet precies snapte wat ze zei, deed ze voor hoe ze de halve avond in haar schommelstoel heeft wachten totdat ze de deur voor ons open kon doen. Aaaaah! Daarna is ze lekker achter de tv gekropen met op volume maximaal (naast onze kamer;)) Erg huiselijk allemaal!
Maandag
Wederom een heerlijk ontbijtje! Daarna, op naar het wisselkantoor. Ik stond buiten te wachten op An. Aan de overkant stond een grote rij voor de bakker. Deze zou om 9u open gaan. Toen de deuren opengingen drong ieder zich naar binnen. Maar in plaats van de gebruikelijke boze kreten hoor je hier "Hoooo, ja, hoooooo" en vervolgens gaan ze binnen in de bakker weer keurig in de rij staan. Je ziet door het gebrek aan internet dat iedereen zoveel socialer is. Er wordt lekker gekletst in de rij en mensen lijken elkaar daardoor een stuk meer te gunnen. Ze staan niet op hun eigen eilandje!
Vervolgens met de taxi naar Playa Luna Rancho. De taxichauffeur kon het niet vinden, en An en ik vroegen ons steeds meer af waar we nu weer terecht zouden komen. We gingen omhoog langs een of ander achteraf paadje en er was niet echt een weg. Maar wat een uitzicht toen we bij de Casa aankwamen. Prachtig! We werden ontvangen door een oudere Cubaanse vrouw. An en ik verstaan best een woordje Spaans, en wat ze ons uiteindelijk wilde duidelijk maken was het volgende: Als we 'avonds terugkwamen bij de Casa en we nog honger hadden moesten we "Paula!!!!" roepen en dan zou ze 'rapido' wat voor ons klaarmaken. Weer zo lief!
We zijn vervolgens naar het strand gegaan en om 14u naar een dolfijnenshow. Wat een prachtige beesten. Er zaten niet zoveel mensen in het publiek dus we werden allebei uit het publiek gehaald om mee te doen. An stond zelfs op de neuzen van ze! Vervolgens mochten we (tegen betaling uiteraard) zelf met de dolfijnen zwemmen. Wat een ervaring! Eentje om nooit te vergeten. Daarna nog even lekker op het strand gelegen om vervolgens bij het enige hotel een hapje te eten. We hoefden Paula dus niet te roepen..
Dinsdag
Wederom een zelfgemaakt ontbijt bij de Casa. De basis is steeds hetzelfde: omelet, brood, koffie, warme chocomelk (echt waar) en vers fruit. Waar in elke Casa hun eigen draai aan wordt gegeven. Bij de een kregen we een tosti andere zelfgemaakte cakejes en hier croquetta's. Daarna hebben we ons klaargemaakt voor de duik. Ik had deze van An voor mijn verjaardag gekregen. Vond het van tevoren nog wel een beetje spannend. Mn laatste duik was namelijk in Indonesië, 6,5 jaar geleden. Maar iedereen was erg vriendelijk en behulpzaam en eenmaal onder water was alle spanning weg. Prachtig koraal en we zijn naar een wrak gedoken waar we de kajuit zijn ingezwommen. Na de duik nog een heerlijk dagje strand en om 17u opgehaald door dezelfde taxichauffeur (die nu precies wist waar het was) om ons terug te brengen naar Mildrey en Martha. We hebben hier nog een nachtje geslapen en zijn de volgende dag doorgegaan naar.. Trinidad!!
Woensdag
We hadden een tour geboekt die ons via El Nicho naar Trinidad bracht. El Nicho is een mooi nationaal park dat ons door iedereen, zelfs de locals werd aangeraden. Je hebt hier verschillende watervallen, waarbij je in het meer ervoor kan zwemmen. Heerlijk! Rond 16u kwamen we aan in Trinidad. Mildrey had hier een Casa voor ons geregeld, maar toen we de man hiervan hadden gevonden vertelde hij ons dat we bij de Casa van zijn moeder zouden slapen omdat bij hem de wc stuk was. Mazzelaartjes dat we zijn: we konden daar op internet! Luxe! 's Avonds zijn we naar Casa del Musica geweest. Wat is dat gezellig! Dit is wat je verwacht bij Cuba. Een plein met een podium waar alleen maar salsa muziek wordt gespeeld en waar mensen die zin hebben lekker kunnen dansen. De rest kan gewoon vanaf de trappen kijken onder het genot van een Mojito of een andere lekkere cocktail!
Donderdag
We wilden de stadswandeling uit de Lonely Planet gaan maken, maar werden onderbroken door een flinke regenbui. Even schuilen dan maar! Na een uurtje konden we weer verder. Wat een prachtige plek. Hier zie je het Cuba die je kent van de plaatjes: Gekleurde huisjes, oude mannen en vrouwen die voor hun huis zitten (soms met een sigaar in hun mond), cowboys, paard en wagen, etc. We liepen langs een restaurantje met een varken aan het spit. An dr reactie: "Ach gos wel lekker!" Geen komma, geen pauze, precies waar het opstaat. Want lekker is het! Daarna begon het weer te regenen en zijn we dus maar weer een restaurantje op gaan zoeken. Voor de rest een rustig middagjes. 's Avonds gegeten bij een restaurantje waarbij we met mazzel de VIP tafel hadden. Een tafeltje dat recht uitkeek op casa del Musica. Helaas is deze avond een adertje gesprongen in mn oog, dus hielden we het vrij vroeg voor gezien.
Vrijdag
We hadden twee fietsen gehuurd om naar Playa Ancon te fietsen. Een strand 16km van Trinidad vandaan. De fietstocht was supermooi! Ontzettend groen, maar verschillende soorten landschappen. De weg is wel vrij slecht, vooral old-timers proberen de gaten te ontwijken. Wij deden op de fiets precies hetzelfde. Hierom word je soms ook gedwongen op de andere weghelft te fietsen. Auto's toeteren dan ruim van tevoren dat ze eraan komen, zodat je alle tijd hebt om voor ze aan de kant te gaan. Ook hierin zie je weer dat Cubanen een erg sociaal volk is. Wat heel opvallend is, is dat alle scooters elektrisch zijn. Waardoor dit komt zijn we helaas niet achtergekomen. Het strand was weer heerlijk! Twee kokosnootjes voor $5 en 2 pizzaatjes voor $4.
Overal waar je loopt worden taxi's aangeboden. Toen we met de fiets terug wilden dus ook: 'De fiets kan gewoon achterin hoor (in het Spaans)!'
Terug in Trinidad een restaurantje opgezocht voor de croquettas en een borrelplankje. Dat hadden we wel verdiend na de fietstocht op vrij pijnlijke zadels! 's Avonds weer lekker naar casa del Musica. Wat hangt daar een sfeer, heerlijk! Deze avond was er een band met traditionele dansers: Prachtige grote rokken, soepele heupen en brede glimlachen!
Zaterdag
Op naar Santa Clara. Vrijdag was ons verteld dat er geen plek in de bus zou zijn, maar we zijn toch maar gaan kijken. We werden de bus ingelaten zonder ticket, maar was toch nog een beetje tricky of we meekonden. Het was ook allemaal vrij onduidelijk, dus we zijn maar gewoon gaan zitten en hebben gedaan alsof we daar hoorden. Gelukkig, het kon! Aangekomen in Santa Clara, de stad van de revolutie. De stad waar Che Gueverra aanbeden wordt. Die heeft in deze stad de missie geleid die ervoor zorgde dat het dictatorschap van Batista tot een einde kwam. Hier is hij ook begraven. We hebben een wandeling gemaakt langs alle bezienswaardigheden. Onderweg kregen we weer veel aandacht. Het is hier heel normaal dat mannen je aanspreken en nafluiten. Ook complimentjes geven is hier een standaard en wordt gedaan door jong en oud, naar jong en oud! Ze hoeven voor de rest namelijk helemaal niks van je. Ik ben erg benieuwd of dit straks verandert wanneer je hier in Cuba ook overal mobiel internet hebt. Dan zit misschien iedereen in z'n telefoon en heeft niemand meer tijd om rond te kijken. Toen we bij het standbeeld van Che met een kind op zijn arm (het symbool voor de jonge generatie) stonden kwam er toevallig een bus Nederlandse toeristen langs, met gids. An en ik zijn dus lekker achteraan gesloten en hebben naar de onbekende feitjes staan luisteren. Helaas sprak de gids een beetje gebrekkig Nederlands, dus we konden er niet zoveel van verstaan (net als de rest van de groep). Hierna zijn we doorgelopen naar een uitzichtpunt. We moesten heel even de weg vragen, maar ook dat is een hele ervaring hier. Wanneer je de weg vraagt zal iedereen die eromheen staat het je een keer vertellen, dan overleggen ze nog wel even met elkaar of het klopt en vervolgens krijg je nog minstens één concluderende uitleg. Het uitzichtpunt was niet heel erg bijzonder, maar toch altijd wel mooi. Helemaal omdat we er tijdens zonsondergang waren. Dit maakte het wel uniek.
's Avonds hebben we gegeten bij El Meson de Pepe. Heerlijk! Eén van onze favorieten. Voor $35 hadden we allebei een gerecht met (flink veel) kreeft, een mojito, voorgerechtje en glas rode wijn. Daar kun je nog eens voor uit eten;) An en ik zaten voor in de zaak en daar kwamen waarschijnlijk een aantal mensen op af. Ik heb nog naar 2 mensen gebaard dat het erg lekker was, muy ricco!! Dit werd erg gewaardeerd. Toen we weggingen kregen zelfs een speciaal muntje van ze met Che Gueverra erop.
Zondag
We zijn 's ochtends vroeg met een collectivo naar Valadero gegaan. An had een hele goede aanbieding gevonden voor 2 nachtjes in een all-inclusive hotel. Superchill! Het hotel was heel relaxt met een zwembad en aan het strand. We zouden officieel pas om 16u kunnen inchecken, maar waren er al om 10u. Zelfs hier deden ze niet moeilijk over. De kamer was nog niet klaar, maar van de rest mochten we al gebruik van maken. Nog chiller! Twee daagjes helemaal niks, behalve een Sinterklaas gedicht maken. Dat moet wel lukken, toch?! Er wordt ook van alles georganiseerd, zoals een bingo. Driemaal raden wie de fles rum (de eerste prijs) binnensmokkelde.. Inderdaad, WIJ!! 's Avonds was een een magic-show. Wij hadden eigenlijk verwacht dat dit een beetje kinderachtige show zou worden, maar het bleek een illusionisten show te zijn. Heel gaaf!
Maandag
Regen en bewolkt, helaas! Wel tijd om mn gedicht af te maken. 's Middags klaarde het een beetje op. Niet zonnig, maar wel lekker warm. Dus op.. naar buiten! Daar weer heerlijk meegedaan aan de bingo en zo in contact geraakt met een aantal Canadezen. Ze zijn allemaal wel een flink stuk ouder, maar daardoor zeker niet minder gezellig. Ze kenden elkaar ook al allemaal van het resort omdat ze er allemaal al jaren komen. Erg gezellig sfeertje dus!
Dinsdag
Strakblauwe lucht!! Jeetje! Lekker nog wat uurtjes bij kunnen kleuren, voordat we weer terug naar Havana zouden gaan. Ook weer meegedaan met een spelletje bowlen/sjoelen en ja hoor.. Nog een flesje rum gewonnen! 's Middags weer naar Havana. Was nog even afwachten of er plek was in de bus, maar we hadden weer mazzel. In Havana stonden er weer veel aanbieders voor een Casa. We hadden er eentje gevonden op een topplek, middenin het oude centrum. De vrouw die het hostel verhuurd is daarnaast advocate. Zou je niet zeggen met haar gigantische knalroze nagels, haha! 's Avonds in de stad werd er weer van alles aangeboden: taxi's, mojito's, restaurants, etc. Er was er zelfs eentje die riep: "What can I do for you?" Haha, maakt dus niet zoveel uit, als ze maar wat voor je kunnen doen.
Woensdag
Naar het museum van de revolutie gegaan. Deze zit in het oude presidentiele paleis. Prachtig gebouw! Indrukwekkende tentoonstelling over de revolutie in Cuba, maar wel erg veel informatie.. Daarnaast is de informatie ook wel echt eenzijdig, maar ja! 's Middags zijn we wezen salsadansen. Zo leuk!
Donderdag
Ons laatste volle dagje in Cuba. Time flies! De kamer waar we in Havana in sliepen grenst aan de straatkant. Wat een herrie al op de vroege ochtend. De huizen hebben namelijk ook geen ramen, maar een soort grote houten luxaflex. We werden 's morgens dus al vroeg wakker door alle geluiden. Zingende en schreeuwende mensen, luiken die opengaan, terrasjes die worden buitengezet, etc. Tegenover de Casa zat een Italiaans restaurantje. In de Lonely Planet bestempeld als de beste Italiaan in Havana, en daar was niks van gelogen. Heerlijk eten! Als ontbijt hadden ze een buffet met heelijk verse ham, mmmmm! Na het ontbijt lekker door de stad geslenterd en een rooftop-barretje opgezocht om te internetten. Daarna zijn we langs de Malecon richting Vedano gelopen. Hier hebben we bij Hotel National de Cuba een drankje gedaan. Een erg luxe hotel, dat zag je al aan de prijs voor de twee Mojito's die we daar dronken. Voor deze prijs hadden we eerder een keer geluncht èn avondgegeten. Maar ja, je leeft maar één keer;)
Toen we 'avonds met de taxi terug naar huis wilden stonden er alleen maar old-timers. Wij vroegen hoe duur het was en de man begon over $15. Beetje veel, wij wilden voor $5 (wat ook echt realistisch was). Hij wilde zakken naar $8 maar dat vonden we nog teveel. Toen we weg wilden lopen riep hij naar z'n vrienden: 'Jongens, wil iemand ze wegbrengen voor $5?" En ja hoor, we hadden een taxi. Chill! Daarna nog een heerlijke Daiquirie gedronken in Café Floridita, het café waar Hemmingway ook veel kwam. Dit berekenen ze volgens ons wel door in de prijs, gelukkig dat we hadden bespaard op de taxi! Haha!
Vrijdag
Laatste dagje, dus souveniertjes gekocht! Daarnaast nog even heerlijk genoten van de salsabandjes op straat, laatste Mojitootjes gedronken en die heerlijke zonnestraaltjes nog even pakken. Een heerlijke reis gehad met An!
Cuba, echt een aanrader! Wanneer je de kans krijgt.. GAAN!!
Bedankt weer voor het lezen.
Dikke kus en veel knuffels,
Miriam
Dit land staat al een tijd boven aan m'n lijstje en 2,5 week geleden was het zo ver.. Na een klein stress-moment en uitstel van de reis ivm een sollicitatie (gelukkig met een positief resultaat, jeeeej!) was het 15 november eindelijk zover: Op naar Cuba!
Aangekomen in Cuba vielen ons al gelijk een aantal dingen op. Uiteraard de old-timers! We kwamen aan met donker, maar deze zijn echt niet te missen, je ziet ze overal. Ze worden voornamelijk gebruikt als taxi's (of collectivo's, maar daar vertel ik jullie later over). Iets anders wat opviel waren de korte rokjes bij de vrouwen van immigratie. En met kort, bedoel ik ook echt kort kort! Daarnaast hadden ze ook allemaal nagels in de meest bonte kleuren en dikke lagen make-up. Wel allemaal hele vriendelijke en behulpzame mensen! An had geregeld dat we bij de airport werden opgehaald om direct naar onze eerste Casa gebracht te worden. Dit was toch wel heel fijn na zo'n lange reis.
Donderdag (onze eerste dag)
An en ik waren al om 5uur 'sochtends wakker en om half 7 liepen we over de Malecon in Havana. Uiteraard was alles nog dicht. Wat wel heel erg leuk was, omdat het nog zo vroeg was, is dat je ziet wat er gebeurt voordat de toeristen opstaan. Jawel, het lokale leven. De vissers op de kade, de kinderen die in hun uniformpje staan te wachten tot de scholen opengaan (ook hier dragen de meisjes erg korte rokjes), straten die worden schoongeveegd, etc. An en ik hebben heerlijk door de straatjes geslenterd en om 9u vonden we het dan ook wel tijd voor een terras. Om 10u zaten wij lekker aan ons eerste wijntje. Proost, op de vakantie! Tegen die tijd kwam er ook wat leven in de brouwerij. Toen An en ik weer aan de wandel gingen raakten we in gesprek met een Cubaan. Hij vertelde veel over de stad en vertelde ons waar we goedkoop sigaren konden halen. Toen we weer ieder ons eigen weg gingen, en An en ik de verkeerde kant opliepen (omdat we nog helemaal geen behoefte hadden om sigaren te kopen), kwam hij achter ons aangerend om ons de goede richting op te leiden. Hier kwamen we niet echt onderuit en voordat we het wisten stonden we bij iemand binnen die ons sigaren wilde aansmeren. Ze hingen een verhaal op dat je het alleen vandaag voor de helft van de prijs kon kopen en dus 10 sigaren voor $160 kon krijgen. An en ik hebben geen verstand van sigaren, maar we hadden toch wel het idee dat dit niet helemaal klopte. We hebben dus vriendelijk bedankt en zijn weggelopen (we werden niet zo hartelijk uitgezwaaid dan als we werden ontvangen). Wij zijn naar een rooftop-bar gelopen om hier een lekker Mojitootje te nemen en gebruik te maken van het internet. In Cuba heb je niet overal internet. Je hebt op bepaalde locaties een wifi-hotspot en om hiermee te verbinden moet je een bepaald kaartje hebben wat je maar op specifieke locaties kan halen. Werken voor je internet dus! Vervolgens zijn we Fayaz gaan opzoeken, een collegaatje van An. Hij was nog bezig met zijn salsa-les, dus An en ik besloten onderzoek te doen of andere Mojito's net zo lekker waren als die eerste.. We zaten nog niet op het terras of de serveerster kwam er al met 2 aanlopen. We hadden ze nog niet eens besteld, wat een topland!
Vrijdag
Toen we een half uur onderweg waren naar de bank, realiseerden we ons dat we geen paspoort mee hadden en dus geen geld op konden nemen. Beetje dom, dan maar lekker ontbijten. Heel gezellig tentje. We hadden een beetje het gevoel dat we in Grease zaten. We zaten in zo'n soort jaren 50 diner, en overal om ons heen reden die old-timers en je ziet veel motoren met zijspan. Erg leuk sfeertje! Na het ontbijt hebben we onze backpacks opgehaald om vervolgens naar het busstation te gaan. Hier werden we aangesproken of we met een Collectivo naar Vinales wilden. Een collectivo is een taxi die wacht tot die vol zit en vervolgens naar de gewenste plek rijdt, in dit geval Vinales. We moesten dus nog wel wachten op 2 andere meisjes, die zouden 10 minuten later komen. Na een half uur waren deze er nog steeds niet en toen had hij het ineens over 4 andere die bij een andere terminal stonden te wachten. Wij daarheen, bleken zij er nog niet te zijn. We konden elkaar ook niet zo heel goed verstaan, omdat wij niet vloeiend Spaans spreken en zij geen Engels. We hebben wel erg gelachen omdat je er met handen en voeten vaak ook wel uitkomt. Omdat we zo lang moesten wachten had hij een sinaasappeltje voor ons gekocht, om ons zoet te houden. Toen de andere uiteindelijk verschenen zijn we eerst nog een half uur door Havana zelf gereden, om vervolgens te vertrekken. Het duurde allemaal iets langer dan gepland dus, maar we zijn er gekomen. De Cubanen zijn erg betrouwbaar en komen ook echt hun beloftes wel na, duurt alleen soms wat langer dan ze beweren.. Haha!
Vinales is een ontzettend schattig dorpje. Er is één hoofdstraat met ontzettend veel groen eromheen. Cuba is sowieso een erg groen land. De Casa waarbij we terecht kwamen heette Casa Gabriella. Dit was volgens ons niet de naam van die man, maar we hebben hem wel de hele tijd zo genoemd. Oepsie! We werden hartelijk ontvangen door het echtpaar wat daar woonden, met hun dochtertje. Hun ouders wonen boven hen. Je ziet het in Cuba ontzettend veel dat de ouders bij de kinderen wonen. We werden welkom geheten met een cocktail van banaan en papaya overgoten met honing en rum. Mmmmm, heerlijk! 's Avonds lekker een hapje Cubaans gegeten. Kip, bonen, 2 soorten rijst, fruit, salade, teveel om op te noemen. Het was lekker, maar we voelden ons wel een beetje opgejaagd. Ik had nog een halve kip en mn bestek lag open toen ze kwam vragen of ze het mee kon nemen. An die zat nog lekker te eten toen ze vroeg of ze de rest al van tafel kon halen. 'Euhm... Nee!'
Zaterdag
We werden wakker met een heerlijk zelfgemaakte ontbijtje van Gabriella. Deze bestond uit thee, koffie, papayasap, broodjes een omelet, zelfgemaakte cakejes en zelfgemaakte koekjes. Het leuke is dat je echt te eten krijgt wat er in het dorp te vinden is. Er is weinig import en dat merk je. Na het ontbijt werden An en ik opgewacht door Alfredo met de paarden. We zijn te paard naar Tabacco farm gegaan, waar we uitleg kregen over het hele proces. Ze verkopen 90% van de oogst aan de overheid (dit is verplicht). De farmers zijn hier blij mee omdat ze dan zekerheid hebben van hun inkomen. De rest wat er groeit (avocado's, guava, etc) mogen ze wel gewoon normaal verkopen. We mochten zelf ook een sigaar proeven. Leuk, maar niks voor ons om 10u 's ochtends. We werden allebei een beetje misselijk, haha! Daarna door naar de koffieplantage waar we wederom een uitgebreide uitleg kregen. De omgeving is prachtig! Zo ontzettend mooi! Langs de plantages, bergen en een klein meer. Je kijkt je ogen uit. Eenmaal terug bij de Casa zijn we op de fiets gestapt en nog naar een dicht-bijzijnde grot gefietst. Vervolgens door naar een uitzichtpunt. Voor zo'n uitzicht moet je uiteraard flink klimmen. Pffff, wat een bergen. Maar dubbel en dwars waard! En het voordeel van omhoog fietsen op de heenweg, is dat je terug lekker naar beneden kunt. Wiehoe!! Terug in het dorp weer heerlijk gegeten. Het is hier zo goedkoop. Voor een tientje per persoon krijg je eten dat je nooit opkrijgt. Er was ook nog een festivalletje. Gezellige salsamuziek en dansende mensen op straat. Wat wil je nog meer!
Zondag
Op naar Cienfuego! We hadden om 7uur de bus en de bus zou er 8 uur over doen. Onze host stond om 6:30u op om ons uit te zwaaien. Superlief! Zo zijn ze hier echt. Hij had ook een Casa voor ons geregeld in Cienfuego. Toen we met de bus aankwamen stonden er veel mensen te wachten om een Casa aan te bieden. Maar toen we vertelden dat we er al een hadden, waren ze ook zeker de beroerdste niet om ons de weg ernaartoe te wijzen. Mildrey stond al op ons te wachten. Zij woont daar samen met haar moeder Martha. Ontzettend lief, maar zo doof als een kwartel. 's Middags lekker het centrum ingelopen en richting El Punta gegaan. Onderweg zie je nog videotheeks en pay-phones. Erg grappig om te zien, dan is er de laatste jaren toch echt wel veel veranderd.. Een heerlijke wandeling langs het water. Bij El Punto hebben we de lekkerste Pina Collada gedronken die je maar kan bedenken. Wat een gevaarlijk drankje! Toen we weer terugkwamen bij het hostel zat Martha op ons te wachten om open te doen. Ze vertelde, of schreeuwde heel enthousiast, naar ons hoe ze de opdracht had gekregen om de voordeur in de gaten te houden. Omdat we niet precies snapte wat ze zei, deed ze voor hoe ze de halve avond in haar schommelstoel heeft wachten totdat ze de deur voor ons open kon doen. Aaaaah! Daarna is ze lekker achter de tv gekropen met op volume maximaal (naast onze kamer;)) Erg huiselijk allemaal!
Maandag
Wederom een heerlijk ontbijtje! Daarna, op naar het wisselkantoor. Ik stond buiten te wachten op An. Aan de overkant stond een grote rij voor de bakker. Deze zou om 9u open gaan. Toen de deuren opengingen drong ieder zich naar binnen. Maar in plaats van de gebruikelijke boze kreten hoor je hier "Hoooo, ja, hoooooo" en vervolgens gaan ze binnen in de bakker weer keurig in de rij staan. Je ziet door het gebrek aan internet dat iedereen zoveel socialer is. Er wordt lekker gekletst in de rij en mensen lijken elkaar daardoor een stuk meer te gunnen. Ze staan niet op hun eigen eilandje!
Vervolgens met de taxi naar Playa Luna Rancho. De taxichauffeur kon het niet vinden, en An en ik vroegen ons steeds meer af waar we nu weer terecht zouden komen. We gingen omhoog langs een of ander achteraf paadje en er was niet echt een weg. Maar wat een uitzicht toen we bij de Casa aankwamen. Prachtig! We werden ontvangen door een oudere Cubaanse vrouw. An en ik verstaan best een woordje Spaans, en wat ze ons uiteindelijk wilde duidelijk maken was het volgende: Als we 'avonds terugkwamen bij de Casa en we nog honger hadden moesten we "Paula!!!!" roepen en dan zou ze 'rapido' wat voor ons klaarmaken. Weer zo lief!
We zijn vervolgens naar het strand gegaan en om 14u naar een dolfijnenshow. Wat een prachtige beesten. Er zaten niet zoveel mensen in het publiek dus we werden allebei uit het publiek gehaald om mee te doen. An stond zelfs op de neuzen van ze! Vervolgens mochten we (tegen betaling uiteraard) zelf met de dolfijnen zwemmen. Wat een ervaring! Eentje om nooit te vergeten. Daarna nog even lekker op het strand gelegen om vervolgens bij het enige hotel een hapje te eten. We hoefden Paula dus niet te roepen..
Dinsdag
Wederom een zelfgemaakt ontbijt bij de Casa. De basis is steeds hetzelfde: omelet, brood, koffie, warme chocomelk (echt waar) en vers fruit. Waar in elke Casa hun eigen draai aan wordt gegeven. Bij de een kregen we een tosti andere zelfgemaakte cakejes en hier croquetta's. Daarna hebben we ons klaargemaakt voor de duik. Ik had deze van An voor mijn verjaardag gekregen. Vond het van tevoren nog wel een beetje spannend. Mn laatste duik was namelijk in Indonesië, 6,5 jaar geleden. Maar iedereen was erg vriendelijk en behulpzaam en eenmaal onder water was alle spanning weg. Prachtig koraal en we zijn naar een wrak gedoken waar we de kajuit zijn ingezwommen. Na de duik nog een heerlijk dagje strand en om 17u opgehaald door dezelfde taxichauffeur (die nu precies wist waar het was) om ons terug te brengen naar Mildrey en Martha. We hebben hier nog een nachtje geslapen en zijn de volgende dag doorgegaan naar.. Trinidad!!
Woensdag
We hadden een tour geboekt die ons via El Nicho naar Trinidad bracht. El Nicho is een mooi nationaal park dat ons door iedereen, zelfs de locals werd aangeraden. Je hebt hier verschillende watervallen, waarbij je in het meer ervoor kan zwemmen. Heerlijk! Rond 16u kwamen we aan in Trinidad. Mildrey had hier een Casa voor ons geregeld, maar toen we de man hiervan hadden gevonden vertelde hij ons dat we bij de Casa van zijn moeder zouden slapen omdat bij hem de wc stuk was. Mazzelaartjes dat we zijn: we konden daar op internet! Luxe! 's Avonds zijn we naar Casa del Musica geweest. Wat is dat gezellig! Dit is wat je verwacht bij Cuba. Een plein met een podium waar alleen maar salsa muziek wordt gespeeld en waar mensen die zin hebben lekker kunnen dansen. De rest kan gewoon vanaf de trappen kijken onder het genot van een Mojito of een andere lekkere cocktail!
Donderdag
We wilden de stadswandeling uit de Lonely Planet gaan maken, maar werden onderbroken door een flinke regenbui. Even schuilen dan maar! Na een uurtje konden we weer verder. Wat een prachtige plek. Hier zie je het Cuba die je kent van de plaatjes: Gekleurde huisjes, oude mannen en vrouwen die voor hun huis zitten (soms met een sigaar in hun mond), cowboys, paard en wagen, etc. We liepen langs een restaurantje met een varken aan het spit. An dr reactie: "Ach gos wel lekker!" Geen komma, geen pauze, precies waar het opstaat. Want lekker is het! Daarna begon het weer te regenen en zijn we dus maar weer een restaurantje op gaan zoeken. Voor de rest een rustig middagjes. 's Avonds gegeten bij een restaurantje waarbij we met mazzel de VIP tafel hadden. Een tafeltje dat recht uitkeek op casa del Musica. Helaas is deze avond een adertje gesprongen in mn oog, dus hielden we het vrij vroeg voor gezien.
Vrijdag
We hadden twee fietsen gehuurd om naar Playa Ancon te fietsen. Een strand 16km van Trinidad vandaan. De fietstocht was supermooi! Ontzettend groen, maar verschillende soorten landschappen. De weg is wel vrij slecht, vooral old-timers proberen de gaten te ontwijken. Wij deden op de fiets precies hetzelfde. Hierom word je soms ook gedwongen op de andere weghelft te fietsen. Auto's toeteren dan ruim van tevoren dat ze eraan komen, zodat je alle tijd hebt om voor ze aan de kant te gaan. Ook hierin zie je weer dat Cubanen een erg sociaal volk is. Wat heel opvallend is, is dat alle scooters elektrisch zijn. Waardoor dit komt zijn we helaas niet achtergekomen. Het strand was weer heerlijk! Twee kokosnootjes voor $5 en 2 pizzaatjes voor $4.
Overal waar je loopt worden taxi's aangeboden. Toen we met de fiets terug wilden dus ook: 'De fiets kan gewoon achterin hoor (in het Spaans)!'
Terug in Trinidad een restaurantje opgezocht voor de croquettas en een borrelplankje. Dat hadden we wel verdiend na de fietstocht op vrij pijnlijke zadels! 's Avonds weer lekker naar casa del Musica. Wat hangt daar een sfeer, heerlijk! Deze avond was er een band met traditionele dansers: Prachtige grote rokken, soepele heupen en brede glimlachen!
Zaterdag
Op naar Santa Clara. Vrijdag was ons verteld dat er geen plek in de bus zou zijn, maar we zijn toch maar gaan kijken. We werden de bus ingelaten zonder ticket, maar was toch nog een beetje tricky of we meekonden. Het was ook allemaal vrij onduidelijk, dus we zijn maar gewoon gaan zitten en hebben gedaan alsof we daar hoorden. Gelukkig, het kon! Aangekomen in Santa Clara, de stad van de revolutie. De stad waar Che Gueverra aanbeden wordt. Die heeft in deze stad de missie geleid die ervoor zorgde dat het dictatorschap van Batista tot een einde kwam. Hier is hij ook begraven. We hebben een wandeling gemaakt langs alle bezienswaardigheden. Onderweg kregen we weer veel aandacht. Het is hier heel normaal dat mannen je aanspreken en nafluiten. Ook complimentjes geven is hier een standaard en wordt gedaan door jong en oud, naar jong en oud! Ze hoeven voor de rest namelijk helemaal niks van je. Ik ben erg benieuwd of dit straks verandert wanneer je hier in Cuba ook overal mobiel internet hebt. Dan zit misschien iedereen in z'n telefoon en heeft niemand meer tijd om rond te kijken. Toen we bij het standbeeld van Che met een kind op zijn arm (het symbool voor de jonge generatie) stonden kwam er toevallig een bus Nederlandse toeristen langs, met gids. An en ik zijn dus lekker achteraan gesloten en hebben naar de onbekende feitjes staan luisteren. Helaas sprak de gids een beetje gebrekkig Nederlands, dus we konden er niet zoveel van verstaan (net als de rest van de groep). Hierna zijn we doorgelopen naar een uitzichtpunt. We moesten heel even de weg vragen, maar ook dat is een hele ervaring hier. Wanneer je de weg vraagt zal iedereen die eromheen staat het je een keer vertellen, dan overleggen ze nog wel even met elkaar of het klopt en vervolgens krijg je nog minstens één concluderende uitleg. Het uitzichtpunt was niet heel erg bijzonder, maar toch altijd wel mooi. Helemaal omdat we er tijdens zonsondergang waren. Dit maakte het wel uniek.
's Avonds hebben we gegeten bij El Meson de Pepe. Heerlijk! Eén van onze favorieten. Voor $35 hadden we allebei een gerecht met (flink veel) kreeft, een mojito, voorgerechtje en glas rode wijn. Daar kun je nog eens voor uit eten;) An en ik zaten voor in de zaak en daar kwamen waarschijnlijk een aantal mensen op af. Ik heb nog naar 2 mensen gebaard dat het erg lekker was, muy ricco!! Dit werd erg gewaardeerd. Toen we weggingen kregen zelfs een speciaal muntje van ze met Che Gueverra erop.
Zondag
We zijn 's ochtends vroeg met een collectivo naar Valadero gegaan. An had een hele goede aanbieding gevonden voor 2 nachtjes in een all-inclusive hotel. Superchill! Het hotel was heel relaxt met een zwembad en aan het strand. We zouden officieel pas om 16u kunnen inchecken, maar waren er al om 10u. Zelfs hier deden ze niet moeilijk over. De kamer was nog niet klaar, maar van de rest mochten we al gebruik van maken. Nog chiller! Twee daagjes helemaal niks, behalve een Sinterklaas gedicht maken. Dat moet wel lukken, toch?! Er wordt ook van alles georganiseerd, zoals een bingo. Driemaal raden wie de fles rum (de eerste prijs) binnensmokkelde.. Inderdaad, WIJ!! 's Avonds was een een magic-show. Wij hadden eigenlijk verwacht dat dit een beetje kinderachtige show zou worden, maar het bleek een illusionisten show te zijn. Heel gaaf!
Maandag
Regen en bewolkt, helaas! Wel tijd om mn gedicht af te maken. 's Middags klaarde het een beetje op. Niet zonnig, maar wel lekker warm. Dus op.. naar buiten! Daar weer heerlijk meegedaan aan de bingo en zo in contact geraakt met een aantal Canadezen. Ze zijn allemaal wel een flink stuk ouder, maar daardoor zeker niet minder gezellig. Ze kenden elkaar ook al allemaal van het resort omdat ze er allemaal al jaren komen. Erg gezellig sfeertje dus!
Dinsdag
Strakblauwe lucht!! Jeetje! Lekker nog wat uurtjes bij kunnen kleuren, voordat we weer terug naar Havana zouden gaan. Ook weer meegedaan met een spelletje bowlen/sjoelen en ja hoor.. Nog een flesje rum gewonnen! 's Middags weer naar Havana. Was nog even afwachten of er plek was in de bus, maar we hadden weer mazzel. In Havana stonden er weer veel aanbieders voor een Casa. We hadden er eentje gevonden op een topplek, middenin het oude centrum. De vrouw die het hostel verhuurd is daarnaast advocate. Zou je niet zeggen met haar gigantische knalroze nagels, haha! 's Avonds in de stad werd er weer van alles aangeboden: taxi's, mojito's, restaurants, etc. Er was er zelfs eentje die riep: "What can I do for you?" Haha, maakt dus niet zoveel uit, als ze maar wat voor je kunnen doen.
Woensdag
Naar het museum van de revolutie gegaan. Deze zit in het oude presidentiele paleis. Prachtig gebouw! Indrukwekkende tentoonstelling over de revolutie in Cuba, maar wel erg veel informatie.. Daarnaast is de informatie ook wel echt eenzijdig, maar ja! 's Middags zijn we wezen salsadansen. Zo leuk!
Donderdag
Ons laatste volle dagje in Cuba. Time flies! De kamer waar we in Havana in sliepen grenst aan de straatkant. Wat een herrie al op de vroege ochtend. De huizen hebben namelijk ook geen ramen, maar een soort grote houten luxaflex. We werden 's morgens dus al vroeg wakker door alle geluiden. Zingende en schreeuwende mensen, luiken die opengaan, terrasjes die worden buitengezet, etc. Tegenover de Casa zat een Italiaans restaurantje. In de Lonely Planet bestempeld als de beste Italiaan in Havana, en daar was niks van gelogen. Heerlijk eten! Als ontbijt hadden ze een buffet met heelijk verse ham, mmmmm! Na het ontbijt lekker door de stad geslenterd en een rooftop-barretje opgezocht om te internetten. Daarna zijn we langs de Malecon richting Vedano gelopen. Hier hebben we bij Hotel National de Cuba een drankje gedaan. Een erg luxe hotel, dat zag je al aan de prijs voor de twee Mojito's die we daar dronken. Voor deze prijs hadden we eerder een keer geluncht èn avondgegeten. Maar ja, je leeft maar één keer;)
Toen we 'avonds met de taxi terug naar huis wilden stonden er alleen maar old-timers. Wij vroegen hoe duur het was en de man begon over $15. Beetje veel, wij wilden voor $5 (wat ook echt realistisch was). Hij wilde zakken naar $8 maar dat vonden we nog teveel. Toen we weg wilden lopen riep hij naar z'n vrienden: 'Jongens, wil iemand ze wegbrengen voor $5?" En ja hoor, we hadden een taxi. Chill! Daarna nog een heerlijke Daiquirie gedronken in Café Floridita, het café waar Hemmingway ook veel kwam. Dit berekenen ze volgens ons wel door in de prijs, gelukkig dat we hadden bespaard op de taxi! Haha!
Vrijdag
Laatste dagje, dus souveniertjes gekocht! Daarnaast nog even heerlijk genoten van de salsabandjes op straat, laatste Mojitootjes gedronken en die heerlijke zonnestraaltjes nog even pakken. Een heerlijke reis gehad met An!
Cuba, echt een aanrader! Wanneer je de kans krijgt.. GAAN!!
Bedankt weer voor het lezen.
Dikke kus en veel knuffels,
Miriam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
